Dzień 201 – 25.08.2013

godzina 10.00  – mieszkanie

            – Ile lampek pali się na lodówce? – zapytała mama uchylając drzwi do mojego pokoju.

– Co?

– Wyobraź sobie naszą lodówkę. Ile lampek się pali?

– Jedna, zielona – odpowiedziałem po chwili namysłu.

– Kurwa! – przeklęła mama.

– Coś się stało?

– Lodówka się zepsuła. Właściwie to zamrażarka, ale na jedno wychodzi. Trzeba wymienić jedno i drugie przecież.

– A naprawa?

– Nie ma sensu naprawiać takich urządzeń. Za pól roku znowu się popsuje, a naprawa i tak będzie kosztować połowę ceny nowej lodówki. Muszę jechać do twojej babci i zawieść jej nasze zamrożone jedzenie!

– No tak, jeśli się rozmrozi, to będzie do wyrzucenia – podsumowałem.

– Wiecznie coś! Nigdy nie ma spokoju, czemu musiała się zepsuć akurat teraz?

– A kiedy awaria byłaby mile widziana?

– W sumie to nigdy – przyznała mama.

– Dokładnie. I tak dobrze, że nie mamy żadnych świąt.

– Nawet nie mów takich rzeczy! Już wole teraz tą przeklętą usterkę – westchnęła.

godzina 12.00

            Lodówkowa panika rozmyła się w czasie i przestrzeni. Aktualnie mama przegląda dostępne na rynku lodówki, a ja próbuję zabrać się za pracę magisterską. Jednak nie wiem czy nie zmienię promotora. Chciałem mieć trudny temat, który ładnie wygląda w CV, jednak taki temat nie jest mi już potrzebny. Będę musiał to wszystko dokładnie przemyśleć.

godzina 17.00

            – Siema! – usłyszałem głos Maćka odbierając swój telefon komórkowy.

– Maciek! – ucieszyłem się. – Wróciłeś do kraju?

– Na dwa dni, dzwonię tylko pogadać i dowiedzieć się czy wszystko okej. Dziś wieczorem wyjeżdżam na nowo. Wracam dopiero za jakieś dwa, trzy tygodnie.

– Och, u mnie wszystko dobrze. Mam dużo do opowiedzenia, ale to nie przez telefon. Streszczę ci szybko co się działo.

            Szybko przedstawiłem całą sprawę odnośnie pracy i wysłuchałem Maćkowych komentarzy.

– A przy okazji, wyślesz mi projekt z wymiennika ciepła? – zmienił temat.

– Spoko, a już myślałem, że dzwonisz tylko pogadać.

– Wiesz, ja zawsze piekę dwie pieczenie na jednym ogniu – zaśmiał się.

– Przywykłem.

– Jak wrócę już tak normalnie to się odezwę! A tymczasem do usłyszenia!

godzina 19.00

            Karolina wyjechała na wakacje. Już mi jej brak. Z kim ja będę gadał o głupotach?

– Skończyłam tą książkę! – wyrwała mnie z rozmyśleń mama. – Obejrzymy film na jej podstawie? – spytała.

– Pewnie, czemu nie. Mogę jeszcze raz obejrzeć „Dziewczynę z tatuażem”.

– Przez tą opowieść nie zrobiłam nic przez cały weekend, to straszne – marudziła mama.

– Oj tam, chodź na seans – zakończyłem dialog.

Podsumowanie dnia: Niespodziewane awarie, niespodziewane telefony.