Dzień 184 – 08.08.2013

godzina 11.00 – biuro

            Klimatyzacja mnie zabije. Mam okropny kaszel i katar, a do tego lekki stan podgorączkowy. Na domiar złego od dwóch godzin próbuję się dodzwonić do dziekanatu. Oczywiście nikt nie odbierał telefonu, a zależy mi na jak najszybszej rozmowie. I tak jestem już okropnie zdenerwowany. W końcu usłyszałem znudzony głos w słuchawce.

– Słucham.

– Dzień dobry, chciałem się dowiedzieć czy istnieje możliwość przeniesienia się ze studiów dziennych na zaoczne? – spytałem.

Usłyszałem odpowiedź potwierdzającą, a także zostałem zasypany masą dodatkowych pytań na temat kierunku, specjalności, liczby ukończonych semestrów.

– Tak więc, musiałby pan wziąć urlop dziekański na jeden semestr, napisać podanie o przeniesienie, następnie nadrobić różnice programowe, ponieważ pana specjalności nie ma w trybie niestacjonarnym. No i studia magisterskie zaoczne trwają cztery semestry, w pana przypadku byłby to trzy semestry zaczynając od lutego.

Przeanalizowałem usłyszane słowa i zapisałem najważniejsze informacje.

godzina 12.00

            – Co ty taki zestresowany? – spytali ludzie z mojego boksu.

– Och, po prostu jeśli przejdę na zaoczne zrobię magistra za dwa lata. Jestem zapisany w kolejce do rozmowy z dyrektorem, żeby powiedzieć mu co się dowiedziałem. Spróbuje zasugerować, żeby zacząć wszystko za pół roku. Zrobiłbym dziennie studia. Został tylko jeden trudny semestr, na ostatnim prawie nie ma zajęć.

– To ma sens, może dyrektor zgodzi się na taki układ.

godzina 14.30

            W końcu zadzwoniono, że dyrektor ma chwilę czasu. Jestem tak okropnie zestresowany, że ledwo potrafię mówić bez zająknięcia.

 – Witam panie Adrianie – przywitał dyrektor. – Proszę na chwilę wejść za te drzwi, a potem wpaść do mnie – poinstruował.

godzina 14.35

            Za drzwiami siedział główny prezes. Chciał po prostu mnie zobaczyć i oficjalnie powitać. Rozmowa była króciutka, bardzo rzeczowa i oficjalna. Nie wiem jak wypadłem, byłem znowu całkowicie nieprzygotowany. Chyba lubią tutaj zaskoczonych ludzi stawiać przed kolejnymi stresującymi sytuacjami.

godzina 14.55

            Dyrektor zgodził się na moją propozycję! Uznał, że magister za dwa lata to trochę zbyt długi okres czasu, a jeśli zacznę pracę za pół roku to firmie nie stanie się nic złego. Za to moja obecna praktyka potrwa do końca września.

godzina 15.45 – samochód

            Razem z Karoliną, Pawłem, Martyną, Bogdanem, Danielem oraz Agnieszką (siostra Karoliny) i jej chłopakiem jedziemy do Patryka. Zaprosił nas na dwa dni. Wziąłem w biurze wolne na ten dzień już na samym początku, więc nie będzie kłopotów. Teraz stoimy w okropnym korku i przeklinamy godziny szczytu. Czuje się fatalnie przez klimatyzacyjne przeziębienie ale jestem przeszczęśliwy.

Podsumowanie dnia: Wielkie nadzieje.